|
De kracht van langer dan lang geleden.
Van ooit, eens en toen, waarop zwoele zomeravonden straatbuskruit werd gespeeld en Zundapp
duelleerden met de Floret.
Toen Golden Earing het Openluchttheater op zijn kop wist te krijgen, de Marktshop het beste
vuurwerk verkocht en op oudjaarsavond ouderwets de pleuris uitbrak op de Traaij.
Toen de middenstand nog saamhorig was, de koningin nog gewoon met d'r hele knar op een knaak stond en
die gasten van de IVA met de nodige regelmaat spontaan, alsmede vol overgave recht op de platte bek werden geslagen.
Toen je nog kon kiezen uit acht lagere scholen, drie MAVO's, één voetbalvereniging en je zomers op
het grote veld van het Doornse Woestduin bivakkeerden.
Toen de A&P nog Het Wapen van Driebergen was, HSL geenszins tot het maatschappelijke vocabulaire behoorden en
traditie een traditie was.
Toen jeugd probleemloos op iedere plek naar keuze bijeen kon scharen en de kreet hangplek alleen - als
zijnde executieplaats - in de geschiedenisboeken werd genoemd.
Toen ijsbaan De Eendracht nog ver buiten de bewoonde wereld lag, drogisterij Qkidrol een begrip
was en Vrijbuiters, Geuzen en Zwarte Panters regelmatig het oorlogspad betraden.
Toen de geluidswagen van dorpsomroeper Tukker nog in het straatbeeld verscheen, de openings- c.q. sluitingstijden
van het politiebureau nog niet onder de winkelwet vielen, er nabij de boswei een gigant van een
paddestoel prijkte en er tussen stuifduien en naaldbomen het Indisch hutje verscholen lag.
Toen ten tijden van brand het hele dorp gealarmeerd werd middels de loeiende sirene op de
Emmaschool, waarna de gehele populatie zich massaal richting de brandhaard begaf en een kurkplaatfabriek
in vlammen tot een jaarlijks wederkerend ritueel behoorden.
Toen er in De Poort niet gerouwd maar getrouwd werd, het R.K. Paulushuis op gezette tijden als
Club Smile door het leven ging, het Karrewiel ieder weekend over de Akkerweg ratelde en er op
de Bosstraat een Open Jongeren Centrum verrees.
Toen het hele dorp op zijn kop stond omdat de notabelen in een acute vlaag van absolute verstandsverbijstering
een torenflat gepland hadden op de Wildbaan, het automuseum zich op een overweldigende belangstelling
mocht heugen en drumband BRAVO er vrolijk op los sloeg.
Toen het woord discriminatie alleen uitgesproken werd indien er inderdaad sprake van was en niet
zoals van de dag, in de mond wordt genomen zodra iets of iemand zijn zin niet krijgt, dan wel
zijn zinnen in het extreme probeert door te drijven.
Toen academie De Horst nog rooier dan rood was, ruim twee procent van de lokale bevolking luisterrijke op de
27 MC zat te tokkelen en het bosmeer meer was dan meer.
Toen Junior Rockets, Blue Diamonds, Sommerset en Fred Stuger een meer dan acceptabel deuntje mee wisten te
spelen in het hoge gras der nederpop, bakker Haaksman gewoonweg het lekkerste brood tot aan de voordeur bracht,
je net zo makkelijk een kind van de melkboer kon zijn en het paard van de schillenboer wekelijks voor je
deur stond te schijten.
Toen de wereld buiten gekleurd was en binnen zwart/wit, een Puchstuur tot statussymbool werd verheven en dansles
bij van der Vaart een onderdeel van de algehele opvoeding was.
Toen er gejokerd werd om centen, Rooie Rijk over de ouwe Akker zwierf en Denneburg het decor vormde voor de zoveelste
slechte verfilming van het Koninkrijk der Nederlanden in oorlogstijden.
Toen normen en waarden nog respect genoten en de zaalvoetballers van Willem Galiart niet eens door het 24ste pantsercommando
gestuit konden worden.
Kortom, toen Driebergen nog Nederland was en alles daar buiten de wereld.
Maar toen is niet meer. Vervlogen naar de onbekende oorden van het niets, verpulverd tot muskul kleine glassplinters der herinneringen,
die bij vlagen opglinsteren in het heden en als wegwijzers fungeren naar het pad dat naar gisteren leidt.
Toen is dood.
Leeft voort in onze harten, reïncarnerend in straks, zal het morgen weer als toen sterven.
Arnhemsebovenweg, vlakbij de Drift. Zowel de huizen links als rechts op de voorgrond
hebben plaats moeten maken voor het huidige viaduct.
|
