Na de dood, Speelt de mistral, met het koren. Blijven kinderen, naar school toegaan. Fluisterende wind, door buigende bomen. Rijpt het jonge leven, proces van het heden, met vallen en opstaan. Vertroebeld vergezicht, over intens verlangen. Balancerend, op het randje van de goot. In jezelf gevangen. Aanschouwend, ganzen in een vlucht. De zon, de zee, vogels fluiten. Ademloze zucht. Het besef, er is leven na de dood.

Achter op de Traaij - verscholen in de schoot van Moeder Natuur, waar tijd bij leven stil is blijven staan - kan je ze vinden, de nomanden van het dimensionale die je als een blad in de wind meevoeren door verleden, heden en toekomst. Waar je - bevangen door die mystieke sfeer van vertroebeld verlangen - het beeld van verleden, via het het heden op de toekomst projecteert en je je stilzwijgend afvraagt hoe het zou zijn geweest als....... Maar als is een onrealistische veronderstelling. Ongrijpbaar door het verleden, ver verwijderd van het heden. Als mijn tante een wiel had gehad, was ze een kruiwagen. Maar ze mijn tante. Het is niet anders, je hebt het maar te accepteren. Gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer. Vaak zal je mij hier niet tegenkomen. Althans niet nu. Ben wat de dood aangaat nogal terughoudend. Niet uit angst, maar geduld is wat dit betreft een uitermate schone zaak. Als het eenmaal zo ver is, is het vroeg genoeg en acht ik het niet uitgesloten dat je mij hier dagelijks kan aantreffen. Desalniettemin zijn er van die momenten waarop ik plotseling bevangen word door een onverklaarbare drang om hier te gaan dwalen. Om stilzwijgend te praten tegen het niets. Te luisteren naar de stem van het gemis of om op te gaan in de heersende stilte, welk op haast symfonische wijze door het voorbijrazende A12 verkeer van achtergrondmuziek wordt voorzien. Denkend aan alles en hoofdzakelijk niets, laat ik dan mijn gedachten de vrije hand en dwalen mijn blikken over de essentie en betrekkelijkheid van het leven. Achter iedere steen schuilt een verhaal. Onder iedere zerk de boodschap van koester het leven, want afscheid nemen doet pijn. Vooral als je het niet hebt kunnen nemen. Dood en begraven, maar niet voor mij. Er is leven na de dood. † Ton de Haan Rudi Richardson Lou Felix "Neef" Jan van Liempt Willem "Vodje" Meischke