De Long, zoals enkele jaren geleden. (Met dank aan Jan de Beer, Stichtse Courant) M'n broer had een geklapte, uncle Bep een ijzeren, de buurjongen een ontstoken en de De Lange Dreef heeft een groene long. Maar of die ook groen zal blijven is nog maar de vraag, want als het aan de Driebergse gemeenteraad ligt zal het groen spontaan alsmede vol overgave gemetamorforseerd worden tot een betonnen geheel, want ze willen er gaan bouwen. Nou willen ze dat al jaren, maar door toedoen van een uitermate gemotiveerde aktiegroep ("De Groene Long") haalden zij enkele jaren geleden bakzeil in overtreffende trap, daar ook de rechter allerminst vatbaar bleek te zijn voor de door de gemeente aangevoerde argumenten. Precies weet ik het ook niet meer, maar er staat mij nog zoiets bij als dat er de komende vijfentwintig jaar nog geen paaltje in de grond geslagen mag worden en men na het verstrijken van gesteld termijn de hele zaak opnieuw onder den loep zal gaan nemen. Het spreekt natuurlijk voor zich dat onze bestuurlijke notabelen deze uitspraak met gepast respect zouden doen respecteren, maar de strijd om het gewraakte stuk groen zouden ze allesbehalve opgeven. Integendeel. Wat zich precies achter de schermen heeft afgespeeld zal altijd een kwestie van gissen blijven, maar ineens dacht men de gerechtelijke uitspraak te kunnen ontwrichten middels een landelijke verordening, die stelt dat iedere gemeente (aangesloten bij het Woonwagenschap) een X-pergentage taanplaatsen beschikbaar moet stellen aan woonwagenbewoners. (Tikkeltje vrij vertaald, zal ik niet ontkennen, maar de strekking lijkt mij vrij duidelijk.) Daar waar de gemeente enkel en alleen nadacht over hoe men deze bevolkingslaag buiten de gemeentegrenzen kon houden, moest plotseling ruimte gecreeërd worden. We hebben geen keus, zo werd ons medegedeeld, het is een landelijke verordening en die hebben we maar op te volgen. En ja, hoe spijtig dan ook, maar de enige lokatie die daar voor in aanmerking komt is De Groene Long. Maar om al die grond op te offeren aan woonwagens vonden ze toch ook weer overdreven en dus opperde ze in één adem door om naast die zevenendertig woonwagens ook nieuwebouw te laten verrijzen. Ach ja, tis wel een gevoelige aderlating - zullen ze daar op de Bosstraat gedacht hebben - edoch het doel heiligde kennelijk ook voor hun nog altijd de middelen om aktiegroep "De Groene Long" op dergelijke wijze alsnog het nakijken te geven. Ze komen inderdaad altijd hard aan, zo'n trap van een ezel - zal ik zeker niet ontkennen - maar het beoogde effect bleef als vanzelfsprekend geheel uit. Integendeel, het versterkte het verzet en deed bovendien het laatste restje van geloofwaardigheid als sneeuw voor de zon verdwijnen. Een woonwagenkamp, pal naast het sociaal zorgenkindje van Driebergen - Rijsenburg en dan ook nogeens het plan om daar koopwoningen uit de grond te stampen. Moet je in mijn optiek toch echt een maatschappelijk strateeg zijn, wiens denkvermogen naar alle waarschijnlijkheid nimmer uit de rode cijfers zal treden. Een aangeboren afwijking lag hier wellicht ten grondslag aan, en dat is spijtig genoeg, edoch zelfs op grond van medelij kon dit toch allesbehalve serieus genomen worden. Hetgeen echter wel serieus werd genomen was het door de gemeente afgegeven signaal dat ze werkelijk tot het uiterste zouden gaan om die grond in handen te krijgen. Opweg naar het heden bleef het m.b.t. De Groene Long stil. Per slot van rekening draait de wereld door en als vanzelf draait De Gevallen Parel daar wellustig in mee. HSL, verbreding A12, totale metamorfose stationsgebied en geopperde plannen om de op- en afritten te splitsen hielden De Groene Long uit de wind. Althans, daar had het alle schijn van, want in werkelijkheid werd er achter gesloten deuren alsmede in diepste geheim keihard gewerkt aan een nieuw tegenoffensief. En eerlijk is eerlijk, maar het gemeentelijk brein heeft zijn huiswerk dit keer gemaakt en besloot in zijn onmetelijke wijsheid een voorkeursrecht te vestigen op De Groene Long. Dat betekent dat als de eigenaren van hun grond afwillen, zij deze als eerste aan de gemeente moeten aanbieden. Dit om te voorkomen dat de grondprijzen niet tot een astronomische hoogte worden opgevoerd. Het college is hier tot overgegaan om de regie te kunnen houden op de mogelijke ontwikkeling omtrent dit immens populaire stukje grond. Oftewel, zij zijn eerste kandidaat. Nu denken vele dorpelingen dat het college daardoor ook het recht heeft verworven om die grond tegen de laagst mogelijke grondprijs aan te mogen kopen, edoch dat is mijn waarde vrienden van org. niet waar. Het gaat er namelijk niet om wat de gek er voor wenst te geven, maar wat die andere gek er voor wenst te vangen. Desalniettemin een aardig, edoch vrij onschuldig staaltje van "regeren is vooruit zien". De gemoederen beginnen pas echt op te lopen als bekend wordt dat het college een verzoek van gedeputeerde staten heeft gekregen om zijn medewerking te verlenen aan onderbrengen van een dependance van het vroegere Dennendal uit Den Dolder. Dat noemen ze dan een buurtschap, voor zo'n 120 clienten die in geïntegreerde woningen (zogezegd tussen het "gewone" volk in) komen te wonen. De werkelijk feiten zullen pas medio augustus bekend worden gemaakt, maar dat dit de gemeente regelrecht in kaart speelt begrijpt zelfs m'n debiele broertje nog wel. Bovendien opent een eventuele medewerking aan gedeputeerde staten niet alleen de weg naar een kleine driehonderd woningen, maar biedt naar alle waarschijnlijkheid ook nogeens perspectief m.b.t. spoor, A12, splitsing op- en afritten etc. Dat ze daarbij de direct betrokkenen (grondeigenaren van de diverse percelen en van Dennenburg) volledig in het ongewissen hebben gelaten, doet er kennelijk niet aan toe. Het doel heiligt kennelijk ook in 2003 nog steeds de middelen. Vanzelfsprekend denken die betrokkenen daar heel anders over. Zeker als blijkt dat het college al sinds november 2002 over de benodigde gegevens beschikt. En dus spreken zij over misleiding en voelen zich genaaid, belazerd, misbruikt, gekwetst, dan wel verraden. En ja, dan kunnen de gemoederen tijdens een vergadering van de Commissie Ruimte & Groen behoorlijk hoog oplopen. Ze sloegen elkaar nog net niet spontaan alsmede vol overgave op den platte bek, maar verbaal werd er daarentegen een flinke rechtse uitgedeeld, middels de vergelijking tussen de gemeente Driebergen - Rijsenburg enerzijds en de wijze van beleidsvoering door het Nazi-regime anderzijds. Een ietwat ongelukkige vergelijking misschien, doch heeft de uiter in kwestie - de heer R.Th.H. Leyh - in mijn optiek in geen enkel opzicht de grens van het toelaatbare overschreden. Integendeel. Hij trok een vergelijking op het bestuurlijke en niet op het persoonlijke vlak. Het is dan ook meer dan spijtig (zo niet kwalijk) te noemen dat zijn woorden volledig uit hun contex zijn getrokken en hij thans beschuldig wordt van belediging aan het adres van de gemeentemedewerkers in het algemeen en van de slachtoffers van betreffend regime in het bijzonder. Bovendien heeft het collega van B&W aangifte tegen de heer Leyh gedaan. Of deze gemeentelijke kortzichtigheid ook daadwerkelijk gevolgen zal hebben voor de heer Leyh valt nog te bezien. Ben weliswaar geen jurist, maar helder staat mij voor geest dat ene Pim Fortuyn ook ooit zo'n vergelijking heeft getrokken en daar - ondanks verwoede pogingen - juridisch niet voor vervolgd kon worden. Desalniettemin is het toch betreurenswaardig te noemen hoe selectief het college van B&W en de gemeenteraad e.e.a. geïnterpreteerd heeft. Horen wat er gezegd wordt en willen horen wat er niet gezegd wordt is een kunst op zich. Behalve in Driebergen - Rijsenburg, daar is het een kwaliteit. En wat de long betreft.......die blijft rustig doorademen.