Het spreekt natuurlijk voor zich dat ook de normen en waarden in het wonderschone Driebergen - Rijsenburg behoorlijk in het slop zijn geraakt. Maar evenals in de rest van onze monarchie is dat niet zo maar van de één op de andere dag. Tuurlijk niet, in de jaren zeventig vloog er tijdens de jaarwisselingen altijd wel ergens traditiegetrouw een telefooncel door één of andere winkelruit en werden de banden van het Stichts Bandencentrum evenzo spontaan in de fik gestoken. Kan mij nog wel herinneren dat het dermate uit de klauwen begon te lopen, dat uiteindelijk de Mariniers er aan te pas moesten komen om rust en orde te herstellen. Nog maar te zwijgen over de talrijke vechtpartijen en overmatig drankgebruik tijdens de Looalaan-kermis, de diverse knokpartijen met Zeist bij Club Smile, de dodelijke steekpartij achter Het Wapen van Rijsenburg en een dubbele moord achter op de Sportlaan. Maar ook op een beduidend minder ingrijpend vlak liet de gewraakte vervaging duidelijk van zich spreken. Kan mij nog als de dag van gisteren herinneren hoe ik - samen met Wim, Kees en Manus - op zwerftocht gingen door het voormalig Seminarie. Plotseling voelde Kees een geweldige aandrang en gaf te kennen dattie ontzettend moest schijten. Echter, er viel nergens een toilet te bekennen. Voor Kees geen enkele reden tot paniek, liet z'n broek zakken, draaide vervolgens een formidabele acht op de bibliotheekvloer, gritste enkele bladzijden uit een boek en veegde er vervolgens spontaan z'n kont mee af. Op zich misschien niet zo bijzonder, edoch het boek dat er aan moest geloven was een bijbeltje van ruim tweehonderdvijftig jaar oud. Letterlijk schijt aan alles dus en dat gold feitelijk ook voor de plaatselijke veldwachterij die ons een uurtje later op heterdaad betrapte in het - tot streng verboden gebied verklaarde - Seminarie. Toegegeven, ten opzichten van de andere drie bleek ik nog enigzins vatbaar voor de strenge woorden van van oom agent, maar daar lag zijn vriendschappelijke band mijn vader aan ten grondslag, van wie ik dan ook bij thuiskomst nogeens flik op mijn donder kreeg. Het supertrio daarentegen trok zich werkelijk nergens wat van aan en trok derhalve bij het verlaten van het afgesloten terrein - op het moment dat de blauwe dienstwagen gas gaf - snel het openstaande hek dicht. Toch best wel verrassend die zeer korte remweg van zo'n FIAT 127. Maar dat terzijde. (Alleen het idee al.....lopen. En dan ook nog eens 50 meter....) Vervaging van normen en waarden is dus ook in Driebergen - Rijsenburg echt niet iets van de laatste jaren. En net als elders werd uitzondering ook hier steeds vaker regel en kreeg de vanzelfsprekend de overhand. En ook de Driebergenaren en Rijsenburgers veranderden in bepaalde opzichten gestaag van mentalietit. Weinig daadkracht, een hoeveelheid aan onduidelijkheden en die vanzelfsprekenheid vormen gedrieeën een bedreigende combinatie voor handhaving van de gestelde normen & waarden. Dodelijk wordt het echter zodra ouders en ouderen hun gedrag gaan conformeren aan dat van de jongeren. Dat proces voltrekt zich in drie fases. Fase 1; Bekritiseren, maar zelf wel doen (ondermijning van de voorbeeldfunctie). Fase 2; Met dat inconsequente gedrag geconfronteerd worden, maar als vanzelfsprekend dat gedrag niet kunnen beargumenteren c.q. rechtvaardigen en derhalve maar besluit te stoppen met het bekritiseren (spontane, edoch onderdachte zelfliquidatie van het ouderlijkgezag). Fase 3; Fase 2 rechtvaardigen met; "Ach, je moet natuurlijk wel met je tijd meegaan." Gevolg - althans in mijn geval - dat je je wezenloos gaat ergeren aan van die kleine ...piep.....dingetjes. Zoals bijvoorbeeld, het met de fiets aan de hand over de markt lopen. Een simpeler volk ken ik niet, echt niet. Overal borden dat je dat dus niet mag doen en dan toch een hoop van die kneuzen die daar hun fiets lopen uit te laten. Jong, oud, het maakt werkelijk geen flikker uit, want ze geven elkaar het voorbeeld. Tot overmaat van ramp lopen er dan ook nog twee van die geuniformeerde Melkert-banen rond, die het kennelijk veels te druk met het doornemen van de politieke situatie in Toerkmenistan en schrikbarend hoge prijs van de kleiperen. En als ze dan eens toevallig zo'n verkeersborden analfabeet aanschieten, dan vervolgt een ieder na vijf minuten gewoon weer zijn, dan wel haar weg. Dat heeft toch helemaal geen effect.....aanpakken die handel..!! Geen gewauwel meer, maar gewoon beginnen met schrijven. Fiets uitlaten mevrouwtje, prima da's dan 50 euro. Op vertoon van uw 65 plus kaart 5 procent korting, want we hebben begrip alsmede respect voor de ouderdom. Pakken we de volgende keer weer dan ben je niet alleen het dubbele, maar ook je pas kwijt. Alles tussen de 18 en 65 kan meteen zijn/haar fiets inleveren en een taakstraf van 40 uur tegemoet zien. (En deze staan weer op de stoep, omdat ze anders iedere week een spiegel kwijt zijn.) Sorry dat ik mij even liet gaan, zal niet meer gebeuren. Maar ja, ik begrijp dat ook gewoonweg niet. Ik bedoel, daar staan toch overduidelijk borden. Hetzelfde geldt overigens voor het afgesloten deel van de Traaij. Menigeen knalt er gewoon met de auto overheen. En zeg er maar eens wat van, maar voor je het weet heb je een paar knallen te pakken. Logisch dat een sociale controle daardoor absoluut niet werkt en de maatschappij meer van de Overheid verwacht. Dus als we er iets tegen willen doen, dan maar met z'n allen. Wat betekent, dat je iemand niet alleen moet laten staan op het moment dat hij of zij het vuile werk staat op te knappen, zoals bijvoorbeeld een zeer goede kennis van mij is overkomen op de kermis, alwaar een groep jongeren (onder het toeziend oog van een nog grotere groep belangstellenden) op het punt stond een oudere man vakkundig inelkaar te rammen. Zij (ja wel vrienden van org.......een vrouw) bedacht zich moment een denderde met buggy en al de kring binnen. Schold ze vervolgens helemaal verrot en stelde daarmee het slachtoffer in staat een meer dan veilig heenkomen te zoeken. Hoezo....vrouwen hebben geen kloten? Doe met deel 1 & 2 wat je wil, maar bedenk wel; Vandaag ik, maar morgen gij............