(Ook m.b.t. de St. Hubertuslaan valt over smaak weldegelijk te twisten.) Driebergen - Rijsenburg is een dorp en zal dat naar meer dan waarschijnlijkheid ook altijd blijven. Wie groter wil moet zijn heil maar elders zoeken. Zeist, Houten, dan wel Nieuwegein zijn nou van die typische uit de kluiten gewassen dorpen waar the sky de enige limit is, edoch in het van weleer pittoreske Driebergen en Rijsenburg zijn de grenzen van het toelaatbare reeds een lange tijd geleden bereikt. Edoch in dit epistel geen ouwe koeien, maar een vertroebeld vergezicht in nabije toekomst. In plannen die de leefbaarheid zeker zullen gaan doen schaden en in visies die sterk doen vermoeden dat regionale macht de inzet is en niet het maatschappelijk en sociale belang onzer populatie. Over dat achterlijke gewauwel van een naderende vergrijzing, de Driebergse aanpak ter bestrijding van dat mondiale probleem en die immer wederkerende discussie over waar er wel en waar er niet gebouwd kan, mag dan wel moet worden. Bouwen als argument om vergrijzing tegen te gaan slaat in mij optiek als die overbekende lul op dat legendarische drumstel. Werkelijk te onzinnig voor woorden en kan mij derhalve dan ook maar moeilijk voorstellen dat een gerenormeerd onderzoeksburo een dergelijk luladvies heeft uitgebracht. Wie er iets verder, langer alsmede dieper over nadenkt, zal snel tot een soortgelijke conclusie komen. Per slot van rekening worden Driebergen - Rijsenburg en vergrijzing sedert heugenis in één adem genoemd, en zouden we dus feitelijk met een gerust hart vast moeten stellen dat ons dorp wellicht de eerste gemeente in Nederland is die helemaal klaar is voor het naderende grijze onheil. Bovendien biedt zo'n vergrijzing op termijn gegarandeerd mogelijkheden alsmede perspectief op het gebied van doorstroming, want ook in het haast magische Driebergen - Rijsenburg hebben de oudjes niet het eeuwige leven. Neemt overigens niet weg dat er wel wat gebouwd moet worden. Integendeel. Er bestaat nog altijd zoiets als jeugd en die moet straks ook op een financieel verantwoorde wijze zelfstandig kunnen wonen. Bouwen voor de toekomst is bouwen voor je kinderen en zolang er mogelijkheden zijn om aan die wens te voldoen zullen we ook niets na moeten laten om die woningen te realiseren, maar niet ten kosten van alles. Waar ik mee bedoel te zeggen dat je niet zomaar het aangezicht, de leefbaarheid en identiteit van een dorp als het onze kan alsmede mag opofferen aan een irreëel geschetst toekomstbeeld. En dus zal er op de eventueel geschikte lokaties in eerste instantie alleen gebouwd moeten gaan worden voor startende gezinnen u uit Driebergen - Rijsenburg e.o. en niet voor bijv. die Randstad-vluchtelingen. De afgelopen dertig jaar hebben die een allesbehalve onaardige voorkeurbehandeling mogen genieten en is het derhalve thans de hoogste tijd om lokale prioriteiten te gaan stellen. Betaalbaar bouwen met ruimtelijk inzicht, creatieviteit en een vleugje eenvoud zijn in mijn - allesbehalve bescheiden - optiek de juiste ingrediënten voor een absolute succesformule. (Zuiderplantsoen, sociale woningbouw uit de jaren vijftig.) Nu kunnen ze weldenkende creatievelingen als jullie en ik vanzelfsprekend om een dergelijke boodschap sturen, edoch breekt bij mij spontaan het angstzweet - tot diep in den naad - uit bij de gedachte dat Bloemen en z'n vrinden dergelijke plannen ten uitvoer moeten gaan brengen. Notabelen in de rol van geestelijke vader, daar heb ik dus absoluut geen vertrouwen in. Zeker niet als je met plannen in je kop loopt om het Zuiderplantsoen tegen de vlakte te gooien. Dan moet er niet alleen ergens in diezelfde kop een adertje gesprongen zijn, maar mogen we zeker ook onze vraagtekens plaatsen bij het geestelijk vermogen van betreffende bedenker. Als inspiratievoer voor Stephen King fungeert het uitstekend, maar verder hebbie er werkelijk geen ene flikker aan. Integendeel. Feitelijk kunnen ze beschouwt worden als een gevaar voor de samenleving, die ze simpelweg tot levenslang met TBS moeten veroordelen wegens poging tot sociaal maatschappelijke doodslag met voorbedachte raden. Over hun oplichterspraktijken nog maar te zwijgen, want hebben zij hun kiezers niet stuk voor stuk voorgelogen middels die welbekende toezegging m.b.t. leefbaarheid. Maar dat terzijde, het gaat nu om woningbouw. Sociale woningbouw voor onze kinderen, daar mag best iets voor geofferd worden. Per slot van rekening zijn zij het eerste wapen tegen die opgeklopte, en derhalve zo gevreesde, vergrijzing en als daar een weiland aan bijv. de Akkerweg voor geofferd moet worden, dan moet dat maar. Of een stukje bos erbij pakken om iets aan de kant van Patrimonium te laten verrijzen, dan wel een weilandje op het Seminarie - achter Sparrendaal - opofferen zal toch ook niet echt schade aan het aangezicht onzer gevallen parel kunnen toebrengen. En zo zijn er nog wel meer van die stukjes grond die geschikt zijn voor kleinschalige (sociale) woningbouw. Ja, zelfs met het bebouwen van dat nu al legendarische verklaarde sperceeltje van de Zusters Ursulinen aan de Drieklinken heb ik geen moeite, vermits de bouwstijl maar binnen de karakteristieke sfeer van Rijsenburg blijft. Per slot van rekening moet je als gemeente gewoon hele hoge eisen stellen als er op zulk soort van unieke lokatie's gebouwd gaat worden. Moet je als gezagshebbende natuurlijk wel enig verstand van zaken hebben en aangezien dat hier nu juist het grootste probleem is adviseer ik de betreffende (top)ambtenaar c.q. raadsleden eerst een blik te werpen op www.brandevoort.com en pas daarna contact met mij op te nemen. (De befaamde Groene Long, gelegen langs de Lange Dreef.) Het spreekt natuurlijk voor zich dat er naast aanvaardbare bouwlokaties ook onaanvaardbare bouwlokaties bestaan. Lijkt mij in iedergeval niet meer dan logisch. De befaamde Groene Long is nou zo'n typische lokatie waar je als gemeente dan wel projectontwikkelaar gewoonweg met je klauwen vanaf moet blijven. En wederom betuigt de gemeente ook in deze totaal geen enkele kennis te hebben inzake sociale herinrichting, getuigen de ophanden zijnde plannen om er in iedergeval een woonwagenkamp te realiseren. Een woonwagenkamp.......aan de Lange Dreef........in het verlengde van de Groenhoek...... Zal die buurt zeker goed doen. Bij degene die dat bedacht heeft, is toch overduidelijk meer dan een adertje gesprongen. Wat zich in dat hoofd heeft afgespeeld is niet geheel duidelijk, maar evennaard naar alle waarschijnlijkheid de gevolgen van die beruchte elfde september. Afblijven geldt ook voor het stukje niemandsland aan de Engweg tegenover de Eikenlaan en de weilanden langs het Kloosterlaantje. En wat Kraaijbeek betreft......da's een hele moeilijke. Er heerst rust, er is leven. Begin en het einde. Verstrengeld in de schoot van Moeder Natuur. Een geweldig gebied waar oud (bejaardenhuis) en jong (kinderopvang) voor een perfect evenwicht zorgen. Daar moet je heel zorgvuldig mee omgaan en absoluut verstand van zaken voor hebben om dit evenwicht niet verstoren. En geloof me, eenmaal verstoord blijft verstoord. Komt nooit meer terug. Kijk, is er nu sprake van woningnood dan zeg ik bebouwen die handel, maar aangezien het hier feitelijk alleen maar om gewin gaat moet je er eigenlijik niet eens als gemeente over nadenken. Dan maar een extra stukkie Seminarie en/of een verdere uitbreiding van het Noorderplantsoen. Natuurlijk zal niet iedereen gelukkig zijn met al die bouwplannen en zullen er in bepaalde gevallen ongetwijfeld legitieme bezwaren aan ten grondslag liggen. Is niets verkeerds aan, gewoon doorgaan met bezwaar aantekenen. Waar we echter voor moeten waken is hypocriet gelul in het quadraat. Dat we niet in eens bevangen worden door een extreme vorm van selectief geheugen gewoonweg vergeten waar ons huidige onderkomen op verrezen is.......toch? Want dat was ooit ook een weiland, landje, bos, voetbalveld, dan wel mooi uitzicht door andermans raam.