Strak blauwe lucht, frisse bries, vogels fluiten. Groen dan wel geel aan de bomen, hier en daar een beginnend tintje rood, bruin er onder en in de verte het doordringende geluid van een volautomatische bladhark. We schoppen ons een weg door de eerste lagen van afstervende natuur en wanen ons in het onbekende. Ik zwijg en denk aan vroeger. Aan de smaak van tamme kastanjes, de geur van gepofte beukennootjes en vervlogen herfstvakanties. Zij brabbelt en is de toekomst. Energiek genietend van dwarrelend blad, stralender dan de zon en trots bezitter van een eikeldoppie. Als vanzelf denk ik aan alles en hoofdzakelijk niets. Aan het mystiek van de herfst. Aan toen, nu en later. Aan veranderingen, groei, afbraak en het voortbestaan. Klinkt zwaar, maar dat is het dus nu niet effe niet. Integendeel. Op dergelijke momenten bloei ik juist helemaal op en laat gedachten geheel de vrije loop. De herfst leidt mij als een wichelroede naar een onuitputtelijke bron van inspiratie. Naar vergeten herinneringen, nieuwe inzichten en de dag van morgen. Want morgen is vandaag de toekomst, maar overmorgen verleden en ook ook over het toekomstige verleden wordt natuurlijk ook nagedacht. Hoe het er hier over pakweg honderd jaar uit zal zien past toch aardig in de opzet van deze site.....toch? Nu verafschuwen we die reeds eerder omschreven graftombe aan de Hoofdstraat, maar wellicht dat over honderd jaar spontaan de pleuris uitbreekt, omdat men besloten heeft om het onder de slopershamer te gooien. Je kan het je nu natuurlijk niet voorstellen, maar dan staat misschien wel het hele dorp op zijn kop, omdat er een monumentaal middenstandspand uit het dorpshart wordt gerukt. Of brand - een paar jaar na zijn eeuwfeest - het gemeentehuis tot aan de grond toe af en grijpt men deze gelegenheid aan om er een totaal nieuw gebouw voor in de plaats te zetten. Een normaal denkend mens staat er niet bij stil, maar over een eeuw staan wellicht Wildbaan en Hoenderdaal op de monumentenlijst en wordt er fanatiek handel gedreven in de foto's van vandaag de dag. Staat alles er dan nog zo bij als nu of is het merendeel der panden in het niets verdwenen en staan er langs de Hoofdstraat hoofdzakelijk flats, is de Traaij volledig omgebouwd tot overdekt winkelcentrum en/of flitst de sneltram Utrecht-Rhenen dwars door het dorpscentrum heen. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat de Hoofdstraat afgesloten is voor doorgaand verkeer en er drie ringwegen om "De Gevallen Parel" zijn gelegd. Trouwens, zal er in 2100 nog wel een dorp Driebergen - Rijsenburg bestaan of is het dan inmiddels al opgeslokt door Zeist en is het "een wijk van" geworden. En misschien veranderd er wel helemaal niets. Dat kan natuurlijk ook. Is het mischien wel het uniekste plekkie van Nederland, waar tijd is stil blijven staan en derhalve het predikaat nationaal erfgoed op zich gedrukt heeft gekregen. Inmiddels is het gaan regenen en niet zo zachies ook. Ik schop een berg bladeren spontaan de laan door en beaam vervolgens voor de honderdste keer de pracht van het gevonden eikeldoppie. Ze kan er maar geen genoeg van krijgen. En ik eerlijk gezegd ook niet.