Prins Bernhardlaan Alhoewel ik niet precies weet wat er onder een buurt verstaan wordt en ook een wettelijk erkend woordenboek geen uitkomst kon bieden (Buurt(-en) v(m) deel van een wijk. Wijk - (-en) v(m) deel van een gemeente, buurt; bewoners van een buurt - heb ik, geheel op persoonlijke titel, besloten om Eiken-, Bernhard-, Beatrix-, Margriet- en Julianalaan onder de noemer buurt te schuiven, waar later dan nog Clausplantsoen en Alexanderlaan aan toegevoegd werden. Die buurt was weer verdeeld in twee buurten. Zij van de Juliana- en Margrietlaan schaarden veelal bijéén op het speelpleintje. Terwijl wij van de Eiken- en Bernhardlaan ons in eerste instantie op de gelijknamige hoek ophielden en in een later stadium richting de Beatrix-corner verschoven, alwaar na verloop van tijd ook lieden vanuit nabij gelegen buurten kwamen aanwaaien. Behalve die van het Zuiderplantsoen en Akkerweg, die vormde een geheel eigen buurt. Die hadden een eigen landje (gelegen aan de Engweg) en een eigen speelplein. Zelden vertoonden die gasten zich op ons territorium. Omtrent het waarom kan ik geen zekerheid bieden, maar naar alle waarschijnlijkheid is mijn zus hier debet aan geweest. Per slot van rekening was zij het die de ongekroonde heerser van het Zuiderplantsoen Johnny L. - ten overstaan van al zijn vrienden - ongenadig hard op z'n bek liet gaan en hem er vervolgens ook nog eens luisterrijk op sloeg. Gillend als een speenvarken werd'tie de laan uitgeknikkerd. Ik kom uit een nest van zeven, drie meiden en vier jongens, maar in die jaren vroeg ik mij met grote regelmaat af of ik nu een zus met kloten, dan wel een broer met tieten had. Niet dat ik daar wakker van lag, integendeel, altijd handig om zo'n zus achter de hand te hebben, maar in den beginne koste het mij toch de nodige moeite om dat "Als je nu niet snel opdondert, dan haal ik m'n zus." uit m'n bek te krijgen. Het had iets gênantst. Zoiets als de te klein geworden kleren van je broers af te moeten dragen, terwijl de rest van de buurt in merkkleding was gehuld. Mij bekroop dan het gevoel niet voor vol aangezien te worden. Voelde mij er niet echt minderwaardig door, maar gevoelsmatig klopte er iets niet. Kijk, een ieder had wel een broer (of een buurjongen die zich spontaan voor neef uitgaf) die in dergelijke omstandigheden de helpende hand bood, terwijl ik (met twee oudere broers in de gelederen, wiens verschijning alleen al stront in de broek deed veroorzaken, maar die het simpelweg vertikte om ook maar een dreigend vingertje in de richting van mijn belagers op te steken) niet meer te bieden had dan m'n zus. Maar ja, je moet roeien met de riemen die je hebt, en dus koos ik eieren voor mijn geld. Prins Bernhardlaan / Clausplantsoen Edoch, gezien de wijze waarop Johnny L. op werkelijk onopvolgbare wijze met z'n giechel over het strakke asfalt werd gehaald, kan ik niet anders spreken dan over een wereld investering. Dat waren geen gewone, maar platina eieren. Niet te zuinig zoals mijn zus (met hoofdletter Z) wist te roeien met de riemen die ze had. Betreffende broers konden voor mijn part voor eeuwig en altijd de boom in, want binnen luttele seconden begreep ik het verschil tussen kwaliteit en kwantiteit, dan wel dat merknamen absoluut niet kwaliteit bepalend zijn. Een uitermate leerzame les dus, die ik de rest van mijn leven niet meer vergeten zou. Maar niet alleen ik, ook Johnny L. had de les begrepen, want sinds dat luisterrijke moment genoot onze buurt niet alleen beduidend meer aanzien, maar schoot diezelfde Johnny (in nauwe samenwerking met broer Robbie) mij te hulp, toen ik tijdens de finale van het schoolvoetbaltoernooi door enkele beroeps ruziezoekers werd belaagd. Op volstrekt vrijwillige basis hield het duo mij nauwlettend in het oog. Stelden vervolgens - vlak voor het weerklinken van het eindsignaal - met een dubbele directe rechtse orde op zaken, en fietsten - onderwijl druk speculerend over hoe je nu een solex extreem hard zou kunnen laten lopen - tot aan de voordeur van het ouderlijk nest met mij mee. Stilzwijgend werd mijn dank met een quasi stoere glimlach aanvaard en indien nodig, dan kon ik altijd een beroep op ze doen. En mijn zus? Die verloor gestaag haar kloten en broers tieten namen in omvang toe. Eikenlaan