Clublied (Geschreven door G. de Zoete, op de wijs van "Sarie Marijs") Wie houdt van de sport en wie houdt van het spel, die sluit zich bij ons aan. Wie C.D.N. kent en haar clubgeest waardeert, die moet ons terzijde staan. Refrein Voor C.D.N. strijden wij ééns van zin, wij zorgen dat ie zit. Wij zullen overwinnen als we met zijn allen zijn, wij jongens met durf en pit. De spelers op het veld, de supporters langs de lijn, voor C.D.N. een Rood-Wit. Ons C.D.N. biedt aan haar leden een schat, ontspanning van lichaam en geest. "Niet slechts om de punten, maar ook om het spel" is steeds onze keuze geweest. Al ziet er de toekomst ook minder mooi uit, en wat er ooit gebeuren zou. Wij blijven bijeen en we strijden tesaam, steeds blijven wij C.D.N. trouw. Refrein Voor C.D.N. strijden wij ééns van zin, wij zorgen dat ie zit. Wij zullen overwinnen als we met zijn allen zijn, wij jongens met durf en pit. De spelers op het veld, de supporters langs de lijn, voor C.D.N. een Rood-Wit. V.l.n.r. staand: C. Jacobsen, B. Tewes, A. v. Apeldoorn, D. Bies, K. Kastrop, B. Doornekamp, W. Nesselaar, B. Bies en J. v.d. Gaag. Zittend: M. Soestbergen, T. Bos, J. Kooy, H. v. Vugt en H. Donkervoort. Zij hadden Feijenoord, DOS, Sparta, dan wel ADO, DWS of Velox, wij C.D.N. Gladiatoren van langer dan lang geleden, die naar jaren van stabilisatie ineens het licht zagen en begin zeventiger jaren als een komeet doorschoten van derde, via tweede, naar de eerste klasse KNVB, oftewel het tegenwoordige Hoofdklasse. Helden van De Heuvelrug die zich door niets en niemand lieten tegenhouden en die derhalve konden steunen op een trouw supporterslegioen, welk zich ook bij uitwedstrijden allesbehalve onbetuigd lieten. Geen vijandelijk gebied werd door het legioen gemeden. Integendeel, naast een overvolle supportersbus volgden ook een stoet van eigen vervoer (waaronder twee geheel in stijl uitgedoste FIAT-jes 600), alsmede hr. Beesd op zijn fiets, de bus met helden. Euforie tot in den top, Amsterdam, Utrecht, Hilversum, Uithoorn of Schagen, het maakte Beesd allemaal geen flikker uit. Maar ja, zoals alles in het leven komt aan al het goede eens een eind en het anderhalve uur van de waarheid brak aan in de staart van seizoen 1972/1973. Om een degradatiewedstrijd te ontlopen diende C.D.N. minimaal een punt te slepen uit het duel tegen Elinkwijk, wat op zijn beurt bij volle winst tevens de kampioenstitel zou pakken. Kortom, een kraker in overtreffende trap en derhalve reden genoeg voor Langs de Lijn om Jaap Bax op sportpark De Woerd los te laten. Van achter het doel volgde ik - gekluisterd aan een transistorradio - nauwlettend de verrichtingen van onze lokale beroemdheden, toen good old Jaap (onder luid gejuich) het overige deel onzer monarchie begon te informeren over de ontknopping in de eerste klasse zondag KNVB, maar direct bij aanvang overstemt werd door de doordringende mededeling; ".......JACOBSEN...!!!!.....JE BENT EEN KLOOTZAK...!!!!..." Gevolgd door een evenzo doordringend..........DRRRRRIEBERRRGHEN !!!!!........ Ik kon mijn oren niet geloven. Het kippevel stond mij drie lagen dik in de nek en een niet nader te omschrijven sensationeel gevoel maakte zich spontaan meester over mij. Ik was op de radio. weliswaar alleen bij naam, maar dan toch........ Groningen, Winterswijk, Ter AA, Delft, Terneuzen, Arnhem, Gulpen, Oss. Ter land, ter zee of in de lucht, je kon het zo gek niet bedenken of de naam Jacobsen was wel ergens in den landen (en wellicht middels de Wereldomroep ver daar buiten) een huiskamer ingeslingerd. "En...??" vroeg de aspirant radiopiraat, die ternauwernood aan Jaap's dodelijke blikken had weten te ontkomen, "Klonk het nog een beetje?" Of het geklonken had vroeg'tie. Heel de Woerd knalde op dat luisterrijke moment uit zijn voegen. Jacobsen en Driebergen, onomstotelijk met elkaar verbonden, hadden wereldfaam gemaakt en stonden voor een kortstondig moment, met de hevigheid van negen op de schaal van Rigter, op ieders trommelvliezen na te trillen, maar om nou te stellen dat het geklonken had...........nou nee.......... Seizoen '72/'73 v.l.n.r. staand: M. Soestbergen, C. Achterberg, B. Doornekamp, A. v/d Burgt, A. v. Apeldoorn, H. de Bree, W. de Koning, C. Hardeman en K. Gramser. Zittend: R. Nijenhuis, J. Barends, H. v. Vugt, H. Donkervoort, W. Heerbaart en A. Kers. Strijdend gingen de onzen met 1-2 ten onder en ook het zo gevreesde degradatieduel tegen het Hoornse Hollandia leverde zero points op. Na nog drie seizoenen de velden in de tweede klasse onveilig te hebben gemaakt, viel ook aan degradtie naar de derde klasse niet meer te ontkomen. Nadien klonk er vanuit Zeist nog twee keer "EN DENK OM HET AFSTAPJE...!!!..." maar het tij bleek te gaan keren, want na twee promoties en één degradatie, trapten de rood/wit jongens er weer vrolijk oplos in de derde klasse. Trapten, want ook het verblijf in deze klasse bleek te hoog gegrepen. Oftewel......ze zijn weer helemaal terug op hun oude (vierde klasse) niveau. De buitenspelval. Alhoewel CDN een paar jaar geleden, in een absolute vlaag van verstandsverbijstering, het talentvolle eerste van de zaterdag zo spontaan en vol overgave van het complex aftrapten - omdat deze niet over wensten te stappen naar de zondag en welk vandaag den dag als zelfstandige vereniging DALTO buitensporig succesvol aan de weg timmert - hebben tegenvallende prestaties en dito bezoekersaantallen CDN er toe doen besluiten om definitief afscheid te nemen van de zondag, om met ingang van het komend seizoen als zaterdagclub door het leven te gaan. Het "nieuwe eerste" zal zijn opwachting in de vijfde klasse gaan maken, terwijl er op zondag alleen nog door de liefhebbers een balletje getrapt kan worden.