Groenhoek Alhoewel ze in die jaren ook niet geheel spoorden, kwamen onze toenmalige bestuurders wel tot de conclusie dat het de hoogste tijd was om op het gebied van de woningbouw maar eens stevig aan de weg te gaan timmeren. Per slot van rekening was er niet alleen een schreeuwende behoefte aan starterswoningen, maar ook aan doorstroming en vers bloed. En zo verrezen in de jaren zestig de flats aan de Lange Dreef, Groenhoek en Jagersdreef, alsmede de duurzamere (en fantasieloze) woningen aan Damhertlaan, Sperwerkamp, Valkenkamp en Schippersdreef. In de jaren zeventig gevolg door o.a. Marterkamp, Vossenkamp, Wezel en St. Hubertuslaan, waarna begin tachtig De Waranda en Hermelijn volgde en een paar jaar later een aanvang werd gemaakt met Plan Hoenerdaal (u weet wel Faunalaan, Meerkoet, Grutto etc etc) en Park Seminarie. Alhoewel die laatste nu niet bepaald onder de categorie sociale woningbouw valt, maar desondanks hier niet onvermeld mag blijven. Nadien is er op het gebied van starters c.q. doorstroming maar bar weinig van de grond gekomen. Integendeel. De combinatie van meer vraag dan aanbod, de daardoor stijgende prijzen, het gemeentelijk voornemen voor een imago verandering van onze Gevallen Parel en de nieuwe regels m.b.t. het verkrijgen van een huurwoning (iemand uit bijv. Abcoude heeft evenveel recht op een woning in Driebergen als iemand uit Driebergen zelf) hebben er onmiskenbaar toe geleid dat starters hun geluk elders moeten gaan beproeven en de wijk dienen te nemen naar nieuwe werelden als Houten, Nieuwegein, Wijk bij Duurstede, Almere, Biddinghuizen en Zeewolde. (Overigens verbazingwekkend hoeveel Driebergenaren er in die polder neergestreken zijn.) Hetgeen er in de afgelopen jaren zo spontaan alsmede vol overgave uit de grond is gestampt bestaat hoofdzakelijk uit woningen die voor menig starter en/of aspirant doorstromer ver buiten het budgethaalbare ligt, dan wel appartementen betreft die voor een doorsnee gezin niet alleen onbetaalbaar zijn, maar tevens (en vooral) qua ruimte (drie kamers voor evenveel tonnen) nu niet bepaald praktisch te noemen zijn. Bebouwing van de Groene Long zal daar wellicht verandering in gaan brengen, maar zeker weten doen we dat natuurlijk niet omdat het niet alleen de vraag is of de huizen betaalbaar zullen zijn, maar bovenal of Driebergenaren voorrang gaan krijgen op de rest van de provincie. Zullen er thans ongetwijfeld van die socio's brullen dat dit nu eenmaal de nieuwe regels zijn, maar daar kan in mijn optiek absoluut op zeker van afgeweken worden. Tis maar net waar je je als gemeente hard voor wilt maken. En als ik zo om mij heen kijk wat het tot nu toe gebracht heeft, en ons naar alle waarschijnlijkheid nog gaat brengen, dan krijg ik daar nu niet bepaald een warm gevoel bij. Integendeel. Door gebrek aan eenvoud en creativiteit doet men - ondanks de oogwaarschijnlijke opbouw - niet alleen afbreuk aan hetgeen wat een dorp als het onze nu juist zo uniek maakt, maar ontwricht men daarmee bovenal de leefbaarheid binnen bepaalde woonwijken. De verhoudingen zijn gestaag volledig scheef komen te liggen en wie luchtfoto's van Driebergen - Rijsenburg bekijkt, zal het zeker niet ontgaan dat er - door gebrek aan dat verstandelijk vermogen - binnen bepaalde wijken een sfeer van ongebluste kalk is ontstaan, omdat er maar verrekte weinig aan groen te bespeuren valt. De Lei en Groenhoek zijn daar twee prachtige voorbeelden van. En leefbaar groen gaat in deze toch echt wel iets verder dan een stukkie gras, een handjevol bomen en wat struiken. Zeker als het fantasieloze massabouw betreft, wat weinig mag kosten, maar veel moet gaan opleveren. Het sfeervolle De Lei Ik heb niets tegen de vooruitgang. Niets tegen bouwen of veranderingen, maar het moet wel toegevoegde waarde hebben, wel in evenwicht zijn met de natuurlijke omgeving en wel passen binnen datgene waar wij als Driebergenaren met ons dorp naartoe willen. Waar ik wel iets tegen heb is de hersenloze wijze waarop onze bestuurders doorschieten in het tot stand laten komen van die veranderingen. en zich volledig laten inpakken c.q. leiden door onbevredigbare projectontwikkelaars, voor wie kennelijk het doel nog immer de middelen heiligt. Maar lieve dorpsgenoten, meer met minder werkt ook. En in sommige gevallen bereik je zelfs het ultieme door simpelweg niets te ondernemen, omdat het prijskaartje niet in verhouding staat tot hetgeen we wensen te realiseren. En al helemaal niet natuurlijk als het een wens betreft van slechts één procent onzer bevolking, zoals momenteel bij de mogelijke realisering van het dorpshuis. Welke hersencellen dienen er geïnfecteerd te zijn om dergelijke plannen als gemeenteraad serieus te nemen. Hebben ze dan helemaal niets geleerd van het object wat thans op de nominatie staat om plaats te gaan maken voor betreffend cultuurhuis. Roept het dan bij niemand de schrikbeelden op over het voormalig gemeentehuis aan de Bosstraat, over Park Seminarie, de reeds genoemde Lei, Het Janshof, De Prins, het pand waar thans de LIDL zit, het huidige ALDI onderkomen, dan wel The Killing Fiels of De Wildbaan en Neerlands grootste graftombe in/bij/aan de Ien Daleslaan? Wat gaat de realisering van de beoogde plannen m.b.t. dat dorpshuis nu feitelijk opleveren voor onze woningzoekende kinderen? Wie heeft binnen ons bestuurlijk apparaat nu de ballen om onze zoekende starters en aspirant doorstromers toe te durven zeggen dat ook hun toekomst hier in Driebergen - Rijsenburg kan blijven liggen. Dat zij voor die toekomst zullen blijven strijden tot de politieke dood erop volgt, want ook de autochtonen onzer woonkern behoren tot de cultuurhistorie en dienen derhalve net zo goed in bescherming genomen te worden als welk monumentaal pand dan ook.